Christchurch here we are
28 juli 2017 - Christchurch Airport, Nieuw-Zeeland
Nadat we voor de derde keer de lucht in gingen met het horizontale flatgebouw, gingen we na 2 uur alweer landen... voor gevoel was het overigens na een paar minuten al, jammer, want ik zat net lekker in seizoen 10 van The Big Bang Theory, maar ok.
Jade was zo een beetje heel vlucht2 wakker geweest, op een paar uurtjes na misschien, dus tegen de tijd het vliegtuig voor de derde keer de landing in ging zetten, vond Jade het een goed idee om compleet in slaapcoma te gaan...
Jade hield zich overigens zo goed, was echt wel trots op haar.
Zelfs tijdens en vlak na de landing ze niet wakker te slopen... dus ik met koffer, tas, twee knuffels en een slapend mensje over me heen naar de kofferband.
En man o man... de jetlag begon bij mij ook aardig in te slaan... ik had echt geen idee van tijd, dag of locatie... bizar gevoel...
Die paar uren waren niet fijn kan ik je zeggen, maar goed, je moet er wat voor over hebben en ik had mezelf soort van voorbereid dat het niet prettig kon worden..
Al en al kwam ik door de douane met mijn tien pakken hagelslag en stonden Veronica en Kelvin ons op te wachten bij de uitgang. Het was een warm welkom. Heel relax, geen moetjes, geen nette sit-ups, geen ' just be'
In de auto en op naar Oamaru... 3 uur rijden.
Jade sliep vrolijk verder en ik zakte ook steeds meer weg.
Aangekomen in het huis, nog even iets van Mac Donalds naar binnen gewerkt hahaha
20:00 naar bed en volgens mij sliep in om 20:00:01...
Jade en ik werden wakker om 13:40... Waaaaaaaaaat? Yep! 17:40 uur geslapen
Jade vond het geweldig; het idee dat ze de hele ochtend had overgeslagen, wat een lol had ze daarom...ik? ik voelde me alleen maar niet op deze planeet..
Ik had wel gelezen over een jetlag... maar pfff
Dus ik dacht ' zo, dat was mijn jetlag'..... dat dacht ik dus
Gelukkig maar anders zou Jade (lees:ik) toch nog een afkick issue hebben